The Decathlon Blueprint: How a Forgotten Athlete's Theory Connects Sports, Physics, and Spirituality with Late Prof. Harnek Singh Ji and a Bilingual Blogging Research Post with NotebookLM

Have you ever wondered if there are hidden patterns connecting the world around us? Is it possible that the explosive power of a world-class athlete, the quiet focus of meditation, and the fundamental laws of physics share a common blueprint? These questions lie at the heart of a surprising and profound worldview developed by a remarkable figure who bridged these seemingly separate domains.

The late Prof. Harnek Singh Ji was an exceptional multi-sport athlete. He first achieved international acclaim as a volleyball player, earning the title of Best Volleyballer of Asia. However, his dream of competing in the Olympics was thwarted because the sport was not yet an Olympic event. Undeterred, he pivoted with incredible adaptability, taking up and mastering one of athletics' most demanding disciplines: the decathlon. His raw talent and dedication led him to win 3 Times Gold Medals in the Indian National Decathlon, but a lack of funds and the passage of time ultimately kept him from the Olympic stage. This unfulfilled ambition channeled his focus inward, leading him to develop a comprehensive philosophy known as "Philselfology."

His life's work offers a unique lens through which to view the world, revealing startling connections between athletic discipline, ecological problem-solving, and even the mathematical structure of spiritual practice. This article explores four mind-bending takeaways from this unconventional philosophy, showing how the principles of a ten-event track and field competition might just explain a little bit of everything.

Takeaway 1: The Decathlon Isn't Just a Sport—It's a Blueprint for Solving Real-World Problems

The Decathlon as a Universal Blueprint

One of the most counter-intuitive ideas to emerge from this work is that the decathlon is more than an athletic contest; it's a versatile methodology for solving complex, real-world problems. The "Hercules Decathlon Model" provides a powerful example of this principle in action.

This model draws a direct, metaphorical line from the mythological task of Hercules cleaning the Augean stables to a practical engineering framework for managing a region's water systems. The theory proposes that the same holistic, multi-faceted approach required to master the decathlon can be applied to ecology and civil engineering. It specifically outlines how this methodology could be used for flood management, city water supply, and drainage systems in the Patiala District of India, using the flow of the Bhakra River Branch as a real-world case study.

All of it is also like how Hercules would wash and clean the City with Water from the River, where we can take an example of Bhakra River Branch flowing through Patiala District... all of it also washes Patiala District with Hercules’s Methodology as in Decathlon, and it can thus also be used as City Water Supply, Drainage and Flood Management...

This is a surprising conceptual leap. But it wasn't just a grand theory; Prof. Singh applied this ecological model to the practical, daily task of washing his family's dairy farm. This reframes a highly specialized athletic competition not as a mere test of physical prowess, but as a universal blueprint for tackling challenges at every scale, from the infrastructural to the domestic.

Takeaway 2: Separate Equations Can Describe a Sprint, a Javelin Throw, and a Breath

The Unifying Equations of Motion and Life

At the core of the Philselfology framework lies a set of simple but elegant equations describing universal processes. The system distinguishes between different types of motion, applying a specific formula to each.

For linear motion, such as sprints and races, the equation is E=O+iA. This formula describes a process with three distinct parts: (Start)+i[Middle](End). A 100-meter dash, for instance, has a clear start from the blocks, a middle phase of running, and an end at the finish line.

For projectile motion, such as throwing events, the equation is E(A)=A+iA. This structure maps onto the physics of a throw: (Start of Throw)+i[Middle Trajectory of the Throw](End of Throw). A javelin throw follows this pattern from the athlete's release to the arc through the air to the point where it lands.

The most profound insight, however, comes from applying the structure of the first equation to a fundamental act of life: breathing. The theory proposes that the very rhythm of our breath follows the identical three-part pattern of a linear race. In this context, the equation is expressed in a startlingly direct way:

• E = (Inhale) + i[Breathing Pauses as also used as Punctuation Marks](Exhale)

Here, the "Start" is the inhale and the "End" is the exhale. The crucial i point, the middle phase, represents the subtle pauses between breaths—a moment of transition that is even linked to the function of punctuation marks in written language. Finding a similar structural pattern in both the explosive motion of a sprint and the quiet, life-sustaining act of breathing suggests a deep, underlying unity in the mechanics of the universe.

Takeaway 3: Sacred Recitations Follow a Hidden Scientific and Mathematical Order

The Physics of Prayer

Moving from the physical to the spiritual, the theory posits that sacred practices are not purely abstract acts of faith but are built upon a foundation of fundamental physical principles. These practices are described as streams of Light (Mantra), Sound (Matra), and Vibration (Amatra). The scientific principle of Cymatics—the study of visible sound and vibration—is presented as the bridge that connects these spiritual concepts to observable phenomena.

The theory suggests that the massive repetition counts in devotional practice are a structured way to generate and focus these specific forms of energy. This reframes spiritual devotion as a highly disciplined and structured practice with a clear, almost mathematical, hierarchy. The sequence for sacred recitations reveals a system of immense scale and precision organized by orders of magnitude.

1. Reciting Name of God: 1 Crore Counts (10,000,000)
2. Reciting Mool Mantra (a foundational prayer): 1 Lakh Counts (100,000)
3. Reciting Main Path of Holy Scriptures (like Japji Sahib, a key Sikh morning prayer): 1 Thousand Counts (1,000)
4. Reciting Shabad Hajare (a specific collection of sacred hymns): A blend of the first three counts.
5. Reciting Major and Longer Path (like Sukhmani Sahib, a lengthy hymn for peace): Hundred Count (100)
6. Reciting Full Reading of Holy Scriptures (such as the Guru Granth Sahib): 1-10 Counts
7. Reciting Sampat Path (a specialized, intensive reading of scripture): 1-5 Counts

This methodical approach suggests that spiritual practice is not arbitrary. Instead, it is a disciplined endeavor rooted in fundamental principles of energy, with a clear structure designed for progressive depth and focus.

Takeaway 4: The Future of Sports Could Be a Global, Team-Based Decathlon

Reimagining the Ultimate Athletic Test

Beyond abstract theory, this body of work offers concrete and innovative proposals for the future of the decathlon itself, aiming to expand its reach and spirit.

A key breakthrough idea is the creation of a Team Decathlon. In this format, a team of 10 specialists would compete, with each athlete participating in their single best event. The scores would be combined to produce a collective team result, transforming the ultimate individual test into a collaborative one.

Another concept is the "Hercules Award," which would expand the competition by adding an 11th event. This would open the door for elite athletes from other sports—like volleyball, wrestling, basketball, or even golf—to participate and contribute to the decathlon.

Finally, there is an ambitious vision to truly globalize the event. The proposal suggests spreading the competition over a full year, with events held for six months in one hemisphere and the next six months in the other. This would elevate the "Spirit Of Decathlon" into a continuous, worldwide celebration of athletic versatility.

Conclusion: Finding the Pattern in the Noise

The life's work inspired by Prof. Harnek Singh Ji is a powerful invitation to see the world differently. It challenges us to look beyond conventional categories and discover the hidden patterns and unifying principles that connect the physical discipline of sports, the objective laws of science, and the intuitive wisdom of spirituality.

It suggests that the blueprint for managing the Bhakra River, the mechanics of a javelin throw, and the rhythm of a single breath are not separate phenomena, but echoes of a single, underlying design. This leaves us with a final, thought-provoking question: What other universal patterns might we discover if we dared to look for connections in the most unlikely of places?

Thanks for your precious time!

Here we also consider Gurmukhi Punjabi Version as well:

ਡਿਕੈਥਲਨ ਤੋਂ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਤੱਕ: 5 ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸੱਚਾਈਆਂ ਜੋ ਸਭ ਕੁਝ ਜੋੜਦੀਆਂ ਹਨ

ਜਾਣ-ਪਛਾਣ: ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਬਲੂਪ੍ਰਿੰਟ

ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲੁਕੇ ਹੋਏ ਪੈਟਰਨ ਜਾਂ ਨਿਯਮ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਅਜਿਹੇ ਨਿਯਮ ਜੋ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਖੇਡ, ਇੱਕ ਨਦੀ ਦੀ ਪਰਿਸਥਿਤੀ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਮੰਤਰ ਵਰਗੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਜੋੜਦੇ ਹੋਣ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ "ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ" (Philselfology) ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ, ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਜੋ ਮਰਹੂਮ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹਰਨੇਕ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਡਿਕੈਥਲਨ ਅਤੇ ਵਾਲੀਬਾਲ ਚੈਂਪੀਅਨ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੂਝ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਡੂੰਘੇ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਇੱਕ ਢਾਂਚਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਬਲੌਗ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਵਿਲੱਖਣ ਵਿਸ਼ਵ-ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਤੋਂ ਪੰਜ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸਿੱਟੇ ਖੋਜਾਂਗੇ।

1. ਦ ਹਰਕਿਊਲਸ ਮੈਥਡ: ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਖੇਡ ਕਿਵੇਂ ਆਧੁਨਿਕ ਹੜ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਇਹ ਸੋਚਣਾ ਕਿੰਨਾ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਪਾਤਰ ਹਰਕਿਊਲਸ ਨੇ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਮਾਡਲ ਪਟਿਆਲਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਹੜ੍ਹ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਲਈ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਮਾਡਲ ਵਿੱਚ, ਘੱਗਰ-ਹਾਕਰਾ ਨਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਭਾਖੜਾ ਨਦੀ ਦੀ ਸ਼ਾਖਾ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਜਲ ਸਪਲਾਈ, ਡਰੇਨੇਜ ਅਤੇ ਹੜ੍ਹ ਕੰਟਰੋਲ ਲਈ ਵਰਤਣ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹਨਾਂ ਜਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਲਾਨਾ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਧੀ ਨੂੰ "ਹਰਕਿਊਲਸ ਦੀਆਂ ਡਿਕੈਥਲਨ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ" ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਸਿਧਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਸ ਦਾ ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਅਤੇ ਅਮਲੀ ਪਹਿਲੂ ਵੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਸ ਥਿਊਰੀ ਦੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵਕ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਮਰਹੂਮ ਪ੍ਰੋ. ਹਰਨੇਕ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਇਸੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਡੇਅਰੀ ਫਾਰਮ ਨੂੰ ਧੋਂਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਇਸ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਕਥਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਵਾਤਾਵਰਣਕ ਸਮੱਸਿਆ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰਕ ਪੱਧਰ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਵਿੱਚ ਢਾਲਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੱਲ ਅਚਾਨਕ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਵੀ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਇਹ ਸਭ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਹਰਕਿਊਲਸ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਧੋ ਕੇ ਸਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਪਟਿਆਲਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚੋਂ ਵਗਦੀ ਭਾਖੜਾ ਨਦੀ ਦੀ ਸ਼ਾਖਾ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਾਂ... ਇਹ ਸਭ ਡਿਕੈਥਲਨ ਵਾਂਗ ਹਰਕਿਊਲਸ ਦੀ ਵਿਧੀ ਨਾਲ ਪਟਿਆਲਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਵੀ ਧੋਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਜਲ ਸਪਲਾਈ, ਡਰੇਨੇਜ ਅਤੇ ਹੜ੍ਹ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਲਈ ਵੀ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਹਰ ਸਾਲ ਪਟਿਆਲਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਜੁੜਵੇਂ ਨਦੀ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਬਾਰਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਹੜ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਹਰਕਿਊਲਸ ਦੀਆਂ ਡਿਕੈਥਲਨ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ...

2. ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਸਮੀਕਰਨ: ਇੱਕ ਦੌੜ ਤੋਂ ਇੱਕ ਪਵਿੱਤਰ ਮੰਤਰ ਤੱਕ

ਇਸ ਵਿਸ਼ਵ-ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਮੁੱਖ ਸਮੀਕਰਨ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸਰਲ ਹੈ: E=O+iA। ਇਹ ਇੱਕ ਇਕੱਲਾ ਫਾਰਮੂਲਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਡਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਇਸਦੀ ਵਿਆਪਕਤਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਆਓ ਇਸਦੇ ਕੁਝ ਵੱਖਰੇ ਉਦਾਹਰਣ ਵੇਖੀਏ:

• ਖੇਡਾਂ: ਇੱਕ ਦੌੜ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ: (ਸ਼ੁਰੂਆਤ)+i[ਵਿਚਕਾਰ](ਅੰਤ)।
• ਸਾਹ ਲੈਣਾ: ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਡਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ: (ਸਾਹ ਅੰਦਰ ਖਿੱਚਣਾ)+i[ਸਾਹ ਦਾ ਠਹਿਰਾਅ](ਸਾਹ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ)।
• ਪਵਿੱਤਰ ਪਾਠ: ਪਵਿੱਤਰ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਬਣਤਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਰਸਾਈ ਗਈ ਹੈ: E=(1, 2, 3, 4)+i[ਭਾਸ਼ਣ, ਗਾਇਨ, ਕੀਰਤਨ](5, 6, 7, 8)।

ਪਰ ਇੱਥੇ ਗੱਲ ਹੋਰ ਵੀ ਡੂੰਘੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਮੀਕਰਨ ਸਿਰਫ਼ ਕਾਰਜਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਬਲਕਿ ਇਹ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦੀ ਬਣਤਰ ਨਾਲ ਵੀ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ (ਸ਼ੁਰੂਆਤ)+i[ਵਿਚਕਾਰ](ਅੰਤ) ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਲ ਗ੍ਰਾਮਰ ਦਾ SVO (Subject, Verb, Object) ਸਿਧਾਂਤ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕਿ ਇੱਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਤਾਲ (ਸ਼ੁਰੂਆਤ -> ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ -> ਅੰਤ) ਸਰੀਰਕ, ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ, ਅਧਿਆਤਮਿਕ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਭਾਸ਼ਾਈ ਕਾਰਜਾਂ ਦਾ ਵੀ ਅਧਾਰ ਹੈ, ਇਸ ਧਾਰਨਾ ਦੀ ਅਸਲ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ।

3. ਅਥਲੀਟ ਦੀ ਸੂਝ: ਸਿਰਫ਼ ਤਗਮਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ

ਇਹ ਸਾਰੇ ਸਿਧਾਂਤ ਸਿਰਫ਼ ਅਮੂਰਤ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਬਲਕਿ ਇਹ ਮਰਹੂਮ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹਰਨੇਕ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਖੇਡ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਇਸ ਕੰਮ ਦੀ ਨੀਂਹ ਹਨ। ਉਹ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਗੇਮਜ਼ ਦੇ ਸਰਵੋਤਮ ਖਿਡਾਰੀ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਜਿੱਤ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹਾਥੀ 'ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬਰਨਾਲਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਲੂਸ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਸਿਰਫ਼ 17 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਨੌਜਵਾਨ ਅਤੇ ਸਰਵੋਤਮ ਵਾਲੀਬਾਲ ਖਿਡਾਰੀ ਬਣੇ, ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਡਿਕੈਥਲਨ ਚੈਂਪੀਅਨ ਵੀ ਰਹੇ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਖੇਡਣ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਫੰਡਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਅਧੂਰਾ ਰਹਿ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਾਲੀਬਾਲ ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਕਹਾਣੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਖੋਜਿਆ ਗਿਆ ਹਾਈ ਜੰਪ ਦਾ ਨਵਾਂ ਅਤੇ ਨਿਵੇਕਲਾ ਸਟਾਈਲ ਹੀ E=O+iA ਸਮੀਕਰਨਾਂ ਦੇ ਸੈੱਟ ਲਈ ਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਬਣਿਆ। ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਿਗਿਆਨਕ ਮਾਡਲ ਸਿਰਫ਼ ਕਿਤਾਬੀ ਗਿਆਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਅਸਲ-ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ, ਤਿੱਖੇ ਨਿਰੀਖਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੀ ਲਗਨ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਨ।

4. ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਦਾ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ: ਜਿੱਥੇ ਚੱਕਰ ਸਾਈਮੈਟਿਕਸ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ

ਇਹ ਮਾਡਲ ਗਣਿਤਿਕ ਸਮੀਕਰਨਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਦੀ ਇੱਕ ਦਲੇਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮੰਨੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਰੋਤ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਖਾਸ ਸਬੰਧ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਨ:

• E=O+iA ਦਾ ਸਬੰਧ ਚੱਕਰ ਬਾਇਓਵੋਰਟੈਕਸ (ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ) ਨਾਲ ਹੈ।
• E(A)=A+iA ਦਾ ਸਬੰਧ ਸੇਫੀਰੋਥ ਬਾਇਓਸਪਾਈਰਲ (ਧਰਮ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ) ਨਾਲ ਹੈ।
• E=O+i(A+iA)A ਦਾ ਸਬੰਧ ਦਸਮ ਦੁਆਰ ਬਾਇਓਸਪਿਨ (ਦੈਵੀਅਤਾ) ਨਾਲ ਹੈ।

ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਵਾਲਾ ਪੁਲ "ਸਾਈਮੈਟਿਕਸ" (Cymatics) ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਹੈ, ਜੋ ਪੂਰਬੀ ਵਿਚਾਰਾਂ (ਰੋਸ਼ਨੀ, ਧੁਨੀ, ਕੰਪਨ) ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਵਿਚਾਰਾਂ (ਧੁਨੀ, ਕੰਪਨ, ਸਾਈਮੈਟਿਕਸ) ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਪੈਟਰਨ ਦ੍ਰਿਸ਼ਮਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਇਸ ਲਈ ਅਸਾਧਾਰਨ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਚੇਤਨਾ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਨੁਭਵਾਂ, ਜੋ ਅਕਸਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਗਿਆਨਕ ਅਤੇ ਗਣਿਤਿਕ ਢਾਂਚਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।

E=O+i(A+iA)A=(ਊਰਜਾ)+i ਸ਼ਕਤੀ ਜੋ ਕਿ ਖੇਡਾਂ ਦੇ ਊਰਜਾ, ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਬਲ ਗਰਿੱਡ ਮੈਟ੍ਰਿਕਸ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਡਿਕੈਥਲਨ ਪਰਫੋਰਸ ਮੈਟ੍ਰਿਕਸ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਊਰਜਾ ਨਾਲ ਦੌੜਨਾ, ਬਲ ਨਾਲ ਸੁੱਟਣਾ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਪੋਲ ਵਾਲਟ ਕਰਨਾ ਹੈ।

5. ਡਿਕੈਥਲਨ ਦਾ ਭਵਿੱਖ: ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ, ਸਾਲ ਭਰ ਚੱਲਣ ਵਾਲੀ ਖੇਡ

ਇਸ ਵਿਸ਼ਵ-ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੇ ਅਧਾਰ 'ਤੇ, ਡਿਕੈਥਲਨ ਲਈ ਇੱਕ ਨਵੇਂ, "ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਅਤੇ ਉੱਭਰ ਰਹੇ" ਫਾਰਮੈਟ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਸਮਾਵੇਸ਼ੀ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਨਵੀਆਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

• ਟੀਮ ਡਿਕੈਥਲਨ: ਇਸ ਵਿੱਚ 10 ਵੱਖ-ਵੱਖ ਮਾਹਰ ਖਿਡਾਰੀ ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਈਵੈਂਟ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣਗੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਟੀਮ ਸਕੋਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਗੇ।
• ਵਿਅਕਤੀਗਤ/ਟੀਮ ਹਾਈਬ੍ਰਿਡ: ਇਹ ਦੂਜੀਆਂ ਖੇਡਾਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਾਲੀਬਾਲ, ਬਾਸਕਟਬਾਲ) ਦੇ ਐਥਲੀਟਾਂ ਨੂੰ ਡਿਕੈਥਲਨ ਦੇ ਇੱਕ ਜਾਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਈਵੈਂਟਸ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇਵੇਗਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ "ਹਰਕਿਊਲਸ ਅਵਾਰਡ" ਲਈ ਇੱਕ "ਵਿਸ਼ੇਸ਼ 11ਵੀਂ ਈਵੈਂਟ" ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮੁਕਾਬਲੇ ਨੂੰ 6-12 ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲਾਇਆ ਜਾਵੇ, ਅਤੇ "ਨਿਊ ਹੈਪੀ ਅਰਥ ਡੇ ਮਾਡਲ" ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਧਰਤੀ ਦੇ ਦੋਵਾਂ ਗੋਲਾਰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਮੌਸਮਾਂ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਇਹ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਡਿਕੈਥਲਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮੇਂ-ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਖੇਡ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰ, ਟੀਮ-ਅਧਾਰਤ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਈਵੈਂਟ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।

ਸਿੱਟਾ: ਲੁਕੇ ਹੋਏ ਸਬੰਧਾਂ ਦਾ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ

ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ, ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਨਿਯਮ ਇੱਕ ਐਥਲੈਟਿਕ ਈਵੈਂਟ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਵਾਤਾਵਰਣ, ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਭਿਆਸ ਦਾ ਵੀ ਵਰਣਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਨਜ਼ਰੀਏ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨਜ਼ਰੀਏ ਨਾਲ ਵੇਖੀਏ, ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਕਿਹੜੇ ਲੁਕੇ ਹੋਏ ਸਬੰਧ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਹਨ?

ਤੁਹਾਡੇ ਕੀਮਤੀ ਸਮੇਂ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ!

Thanks again for your precious time!