Beyond the Algorithm: 5 Timeless Educational Truths from a 40-Year Journey with Computer Education with Bilingual Blogging Research Post with NotebookLM

In our constant search for greater productivity, we often turn to the latest digital tools. AI assistants like Google's Gemini and NotebookLM promise to streamline our learning, organize our thoughts, and unlock new levels of efficiency. But what if the most powerful learning principles aren't found in an algorithm, but have been with us all along?

This question came into sharp focus through the reflections of Harmandar Singh, a lifelong educator who recently completed a Google AI course. His journey, spanning over 40 years of teaching, research, and community work, reveals a profound truth: the most effective educational strategies emerge from a cohesive, deeply human philosophy. By looking back at his experiences, we can uncover powerful "analog" lessons that are more relevant than ever in our tech-driven world.

This article distills five of the most surprising and impactful facets of his life's work. These are not abstract theories but lived experiences—powerful stories of initiative, community, and a holistic understanding of how we learn. They offer profound insights for any student, teacher, or lifelong learner today, reminding us that technology is a tool, but the foundation of learning is built on human connection and ingenuity.

Takeaway 1: The Original AI Was an Analog Study System

Long Before AI Note-Takers, an Analog System Promised to Double a Student's Results

Long before AI could summarize texts or organize research, educators were developing powerful systems to achieve the same goals. In 1992, Harmandar Singh was introduced to one such system by Chris Brooks, an Education and Media Consultant from Australia. Called the "High Performance Learning System," its promise was as ambitious as any modern app: enable students to "Study half and while getting the double marks/results."

The system trained students through an intensive methodology for advanced study skills and communication. It focused on teaching students how to process information, take effective notes, and synthesize complex topics to dramatically reduce their workload while improving their performance. Singh describes the method's objective in terms that sound surprisingly familiar to users of modern AI tools.

"...to Take Notes and then Half the Student Load and Labor to Almost Double the Outputs in Performance with High Grades, which is also like Traditional Google NotebookLM Stream as well."

This parallel is significant. It reveals that the core goals of today's learning technologies—efficiency, synthesis, and enhanced performance—are long-standing human ambitions. Decades before machine learning, these goals were achieved through clever methodology and intensive, person-to-person training, proving that the desire to optimize learning is a fundamentally human endeavor.

Takeaway 2: The Most Impactful Classroom Might Be a Living Room

True Education Transcends Institutional Walls

We often think of education as something that happens within the formal confines of a school. One of the most unusual events in Singh's career demonstrates a far more flexible and powerful model. Mr. Jagmohan Singh Shahi, the Director of the Prabhjot Modern School, once brought his entire student body and staff in a bus directly to Singh's home for a lecture and workshop.

This extraordinary event was not a random field trip; it was the product of an entire ecosystem of community-based education. The deep, long-term family relationships that made this possible also connected a dense web of local institutions, including the Scholar Field School and Summer Valley School. It illustrates a model of education that is fluid, personal, and deeply woven into the fabric of daily life.

The lesson here is profound: deep community integration creates unparalleled educational opportunities. When education is built on a foundation of trust and shared history, learning is not restricted by institutional walls. It can happen anywhere—a living room, a workshop, or a shared community space—creating opportunities for more authentic and integrated experiences.

Takeaway 3: A Simple Letter Can Build a Library

Initiative, Not Just Resources, Creates Opportunity

Many educational projects are stalled by a perceived lack of funding or resources. An anecdote from Singh's time at the Guru Nanak Model School offers a powerful counter-narrative. Seeing a need to stock the school's library, he took a simple, direct action: he wrote an appeal to the American Embassy (US High Commission) in India asking for books.

The result was astonishing. The embassy responded by sending hundreds of books covering a diverse range of topics on American and international civilizations. The donation was so large that the local postman had to hire a rickshaw just to deliver the massive volume of books. This repeatable strategy—he wrote to other High Commissions who also sent materials—transformed the library.

This story is a crucial reminder that creative thinking and proactive initiative can often unlock more opportunities than a formal budget. Simple acts of communication and direct appeals can tap into unexpected wells of support, proving that the greatest resource is often the willingness to ask, connect, and take initiative.

Takeaway 4: Scouting Can Be About More Than Just Camping

The Definition of 'Service' Can Be Radically Expanded

As the "First Non-Government School Scoutmaster" in his district, Singh initiated camps that brought together students from both public and private institutions. However, his philosophy of scouting went far beyond traditional activities like camping and knot-tying. He developed a unique and expanded vision of what service and social work could mean.

He broadened the definition to include the "Family and Natural Keeping of the Animal, Pet, Bird and Garden," reframing these everyday responsibilities as the "Scouting of Humans and their Living Keeping Streams." This transformative idea redefines service not as a separate activity, but as a holistic and continuous practice of stewardship that begins at home. Crucially, this was not just a nice idea; it was a proven, award-winning educational strategy. Students trained under this philosophy went on to win prestigious Governor and President's Awards, providing tangible proof of its impact.

This makes service an integrated part of daily life, teaching students that their greatest contribution is in the responsible and compassionate management of their own world.

Takeaway 5: The Human Brain is the Ultimate 'Natural AI'

Artificial Intelligence Is a Support System for Natural Intelligence

After decades of work in education and research—and now with the perspective gained from a Google AI course—Singh offers a profound philosophical insight. He believes that the most powerful processor for learning and discovery already exists inside each of us.

His core belief is that the human brain is the original "Powerhouse of Natural AI." From this perspective, machine-based AI should not be seen as a replacement for human thought, but as a powerful support system designed to augment our innate capabilities.

"In all of it, the Human Brain seems the Powerhouse of Natural AI for Humans and Living Systems, which can be supported by AI Streams for Machines, Computers, PC, Mobiles and AI Streams..."

This viewpoint reframes our relationship with technology. Rather than looking to AI for answers, we should use it to help us ask better questions. Singh proposes that emerging scientific fields like "Cymatics" (the study of visible sound) may even help bridge the gap between our natural intelligence and the artificial systems we create. The goal is not to outsource our thinking, but to enhance it.

Conclusion: Learning from the Past to Build the Future

While modern tools like artificial intelligence are poised to transform education, the experiences of one educator over four decades reveal a timeless truth: the core principles of learning—human connection, proactive initiative, and holistic service—remain the essential foundation. True understanding is built not by technology alone, but through these enduring human values.

True innovation will come from our ability to integrate these deep-rooted truths with the powerful new tools at our disposal. As we build the future of education, we must remember to carry forward the wisdom of the past.

As we automate learning, which deeply human skills of initiative, community-building, and stewardship are we at risk of forgetting how to teach?

Thanks for your precious time!

ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ AI ਵਿੱਚ 40 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਤੋਂ 5 ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸਬਕ

ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ, ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਆਰਟੀਫੀਸ਼ੀਅਲ ਇੰਟੈਲੀਜੈਂਸ (AI) ਦੀ ਚਰਚਾ ਹਰ ਪਾਸੇ ਹੈ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਸਿੱਖਣ ਬਾਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਡੂੰਘੀ ਸਮਝ, ਸਦੀਵੀ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਆਧੁਨਿਕ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨਾਲ ਮਿਲਾਉਣ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ? ਇਹ ਲੇਖ ਇੱਕ ਸਿੱਖਿਅਕ ਦੀ ਚਾਰ ਦਹਾਕਿਆਂ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਪੰਜ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸਬਕ ਸਾਂਝੇ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਜਰਬਿਆਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਹ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ "ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ" (Philselfology) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ—ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਢਾਂਚਾ ਜੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਨਿੱਜੀ ਕੰਪਿਊਟਿੰਗ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦੌਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਗੂਗਲ AI ਦੇ ਯੁੱਗ ਤੱਕ, ਇਹ ਸਬਕ ਇਸੇ ਕੇਂਦਰੀ ਫਲਸਫੇ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਹਨ।

--------------------------------------------------------------------------------

1. "ਅੱਧੀ ਮਿਹਨਤ, ਦੁੱਗਣਾ ਨਤੀਜਾ": 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੀ ਤਕਨੀਕ ਜਿਸ ਨੇ ਆਧੁਨਿਕ AI ਸਟੱਡੀ ਟੂਲਸ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ ਸੀ

1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ, ਕ੍ਰਿਸ ਬਰੁਕਸ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਸਿੱਖਿਆ ਮਾਹਰ ਨੇ "ਹਾਈ ਪਰਫਾਰਮੈਂਸ ਲਰਨਿੰਗ ਸਿਸਟਮ" ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਸਿਖਾਇਆ। ਇਸ ਦਾ ਮੁੱਖ ਵਾਅਦਾ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸੀ: "ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦਾ ਬੋਝ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤ ਅੱਧੀ ਕਰਕੇ ਉੱਚ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਦੁੱਗਣਾ ਨਤੀਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ।" ਇਹ ਵਿਧੀ ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ ਦੇ ਇੱਕ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ, ਵਿਹਾਰਕ ਉਪਯੋਗ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਢਾਂਚਾਗਤ ਅਤੇ ਕੁਸ਼ਲ ਸਿੱਖਣ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਪੁਰਾਣੀ ਪਹੁੰਚ ਅੱਜ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕ AI ਸਾਧਨਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗੂਗਲ ਨੋਟਬੁੱਕਐਲਐਮ (Google NotebookLM) ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੂਲ ਸੂਝ—ਕਿ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨੂੰ ਢਾਂਚਾਗਤ ਕਰਨਾ ਕੁਸ਼ਲ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਕੁੰਜੀ ਹੈ—ਉਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਨੋਟਕਾਰਡਾਂ ਨਾਲ ਹੱਥੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਜਾਂ AI ਨਾਲ ਐਲਗੋਰਿਦਮਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ। ਇਸ ਸਿਖਲਾਈ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੀ; ਇਸ ਤੀਬਰ ਕੋਰਸ ਨੂੰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਲੇਖਕ ਦੇ ਆਪਣੇ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਅੰਕਾਂ ਵਿੱਚ 10% ਦਾ ਸੁਧਾਰ ਹੋਇਆ ਸੀ।

2. ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਚਿੱਠੀ ਨੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਵਿੱਚ ਸੈਂਕੜੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਕਿਵੇਂ ਲਿਆਂਦੀਆਂ

ਕਈ ਵਾਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਦਮ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਲੇਖਕ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਮਾਡਲ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਦੂਤਾਵਾਸ (ਯੂ.ਐਸ. ਹਾਈ ਕਮਿਸ਼ਨ) ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਲਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਿਆਂ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਭੇਜਿਆ। ਨਤੀਜਾ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਸੀ।

ਦੂਤਾਵਾਸ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ 'ਤੇ ਸੈਂਕੜੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਭੇਜੀਆਂ। ਇਹ ਡਿਲੀਵਰੀ ਇੰਨੀ ਵੱਡੀ ਸੀ ਕਿ ਡਾਕੀਏ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸਕੂਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਰਿਕਸ਼ੇ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਸ ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਨੂੰ ਭਰ ਦਿੱਤਾ, ਸਗੋਂ ਸਕੂਲ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧਾਇਆ। ਇਹ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਯਾਦ-ਦਹਾਨੀ ਸੀ ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸਰੋਤ ਕਿਸੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਰਣਨੀਤੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ, ਆਸ ਭਰੀ ਬੇਨਤੀ ਨਾਲ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

3. ਕਲਾਸਰੂਮ ਤੋਂ ਪਰੇ: ਸਕਾਊਟਿੰਗ ਅਤੇ ਡੇਅਰੀ ਫਾਰਮਿੰਗ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀਆਂ ਕੁੰਜੀਆਂ ਕਿਉਂ ਹਨ

ਇਸ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਹੈ, ਜੋ ਇਹ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚੀ ਸਿੱਖਿਆ ਕਲਾਸਰੂਮ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਦਰਸ਼ਨ ਕਲਾਸਰੂਮ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅਮਲੀ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ। ਲੇਖਕ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਇਸ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ "ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਗੈਰ-ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਸਕਾਊਟਮਾਸਟਰ" ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਰਗੀਆਂ ਰਵਾਇਤੀ ਕਲਾਸਰੂਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।

ਸਕਾਊਟਿੰਗ, ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ, ਯੋਗਾ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰਕ ਡੇਅਰੀ ਫਾਰਮ ਅਤੇ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਸੰਪੂਰਨ ਵਿਦਿਅਕ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ। ਇਹ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵੱਖਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਸ ਕਥਨ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ:

"ਇਸ ਸਭ ਨੇ 80 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੱਧ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਸਮਰਪਿਤ ਸਕੂਲਾਂ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕਾਂ, ਸਟਾਫ, ਮਾਪਿਆਂ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕੰਪਿਊਟਿੰਗ, ਸਕਾਊਟਿੰਗ, ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ, ਅਧਿਐਨ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹੁਲਾਰਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।"

ਇਹ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਪਹੁੰਚ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਮੰਨਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਹਰ ਗਤੀਵਿਧੀ ਇੱਕ ਸਬਕ ਹੈ।

4. ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਮਾਗ: ਅਸਲ AI ਪਾਵਰਹਾਊਸ

ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ ਹੈ, ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਪ੍ਰੋਸੈਸਰ ਕਿਹੜਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਰਸ਼ਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਸਿਧਾਂਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ "ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਮਾਗ ਮਨੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਜੀਵਿਤ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਲਈ ਕੁਦਰਤੀ AI ਦਾ ਪਾਵਰਹਾਊਸ ਜਾਪਦਾ ਹੈ।"

ਇਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਅਨੁਸਾਰ, ਗੂਗਲ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਤੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਆਰਟੀਫੀਸ਼ੀਅਲ AI ਨੂੰ ਮਨੁੱਖੀ ਬੁੱਧੀ ਦੇ ਬਦਲ ਵਜੋਂ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਹਾਇਕ ਸਾਧਨਾਂ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਧਨ ਸਾਡੀਆਂ ਕੁਦਰਤੀ ਸਮਰੱਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਹਨ, ਨਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈਣ ਲਈ। ਲੇਖਕ ਇਹ ਵੀ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ "ਨਿਊਟ੍ਰੀਨੋ, ਐਕਸੀਅਨ ਅਤੇ ਵੋਇਡ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਵਿਦ ਸਾਈਮੈਟਿਕਸ" (Neutrino, Axion and Void Education with Cymatics) ਵਰਗੇ ਉੱਭਰ ਰਹੇ ਖੇਤਰ ਇਸ ਕੁਦਰਤੀ ਅਤੇ ਨਕਲੀ AI ਵਿਚਕਾਰ ਪਾੜੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।

5. ਡਾਕਟਰੇਟ 'ਤੇ ਮੁੜ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨਾ: R&D-ਅਧਾਰਤ ਡਿਗਰੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਦਲੇਰ ਪ੍ਰਸਤਾਵ

ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਅਸਲ-ਸੰਸਾਰ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ, ਲੇਖਕ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਕਿਸਮ ਦੀ R&D (ਖੋਜ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ) ਡਿਗਰੀ ਲਈ ਇੱਕ ਨਵੀਨਤਾਕਾਰੀ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਰਵਾਇਤੀ ਅਕਾਦਮਿਕ ਦਰਜਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਮੌਜੂਦਾ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਹਾਰਕ ਹੱਲ ਵਿੱਚ ਸੰਸ਼ਲੇਸ਼ਿਤ ਕਰਨਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਮਾਨਤਾ ਦੇ ਯੋਗ ਇੱਕ ਵਿਦਵਤਾਪੂਰਨ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੈ।

ਸੰਕਲਪ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ: ਇੱਕ ਉਮੀਦਵਾਰ ਜਿਸ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੋ ਡਾਕਟਰੇਟ ਡਿਗਰੀਆਂ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਇੱਕ ਖੋਜ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇੱਕ ਤੀਜੀ, ਵਿਹਾਰਕ R&D ਡਿਗਰੀ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ D.Sc. ਜਾਂ D.Litt) ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਸਿਰਫ਼ ਅਕਾਦਮਿਕ ਖੇਤਰਾਂ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਉਸੇ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਰਵਾਇਤੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲਾਗੂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਕਾਊਟਿੰਗ, ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ, ਜਾਂ ਦੋ-ਭਾਸ਼ਾਈ ਯੋਗਤਾ ਵਿੱਚ 10 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਆਨਰੇਰੀ ਡਿਗਰੀਆਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ। ਦੋਵੇਂ ਵਿਚਾਰ ਇੱਕੋ ਧਾਰਨਾ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ: ਵਿਹਾਰਕ, ਅਸਲ-ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਮੁਹਾਰਤ ਨੂੰ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣਾ।

--------------------------------------------------------------------------------

ਸਿੱਟਾ

ਅਸਲ ਵਿਦਿਅਕ ਤਰੱਕੀ ਮਨੁੱਖਤਾਵਾਦੀ, ਸੰਪੂਰਨ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਤਕਨੀਕੀ ਸਾਧਨਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਏਕੀਕਰਣ ਲਈ ਇੱਕ ਢਾਂਚਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਚਾਹੇ ਇਹ 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਹੁਨਰ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਅੱਜ ਦਾ AI, ਟੀਚਾ ਉਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਡੂੰਘੀ ਸਮਝ ਅਤੇ ਵਿਹਾਰਕ ਬੁੱਧੀ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ AI ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਇਹ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ: ਅਸੀਂ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਹੀ ਸੰਤੁਲਨ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਚੁਸਤ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਵੀ ਬਣ ਸਕੀਏ?

ਤੁਹਾਡੇ ਕੀਮਤੀ ਸਮੇਂ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ!

Thanks again for your precious time!