Bilingual Blogging Research Post on the Scholar Who Passed 12th Grade Twice and Started College Three Times: 5 Lessons on Resilience from an Unconventional Life with NotebookLM

From a young age, we are taught to envision life as a straight line: grade school, college, career, retirement. But for most of us, life is rarely so simple. It is a winding road filled with unexpected detours, setbacks, and restarts. What follows is more than a biography. It is an exploration of a life lived as a question—a relentless inquiry into the nature of knowledge, purpose, and success itself. The journey of one remarkable individual challenges our conventional notions, offering a masterclass in resilience and the art of redefining success on one's own terms. Here are five powerful takeaways from his extraordinary life.

Success Isn't Linear: The Art of Starting Over

Most people would consider having to repeat a year of school a failure. This scholar, however, turned it into an act of profound persistence. His academic journey is a study in repetition that defies easy categorization:

• He successfully passed the equivalent of 12th grade twice, once in India and again in Australia.
• He completed his first year of university three separate times, without ever failing, at three different institutions: in India (1988-89), at the University of Adelaide (1990-91), and again at Khalsa College in India (1991-92).

This wasn’t a story of struggle, but of accumulation. Yet at every turn, he encountered the central conflict of his life: the clash between his verifiable, internationally recognized learning and the rigid, unaccommodating local bureaucracy that refused to certify it. This wasn't just a minor administrative hurdle; it was a theme that would echo throughout his life. The tragic irony was palpable—his achievements were acknowledged, but never formalized.

It then never gave any credit even when the Canadian and New Zealand Universities and Testing Authorities and Agencies told that it was equivalent to Passing Graduation in India with First or High Second Division, while the Registrar of Punjabi University of Patiala told that it has been equivalent to the B. Sc. with Philosophy (Honors) in India, but regretted that it may not be issued a Certificate or Degree for all these achievements...

The Path Not Taken: Choosing a Personal Mission Over a Green Card

At every turn, the world offered him a conventional life of comfort and security. And at every turn, he politely refused, choosing instead a solitary path of intellectual inquiry. The driving force behind these decisions was his self-funded, lifelong research into a concept he calls “Philselfology.” This personal mission was not just an interest; it was the operating system for his life.

Consider the opportunities he declined:

• A salaried job as a Tutor in Australia, complete with accommodation, offered by his mentor.
• An offer to become a Counselor for the Church of Scientology, a position that came with a work permit leading directly to a Green Card and citizenship.
• Multiple job and contract offers from the Peace Garden community in Australia.
• Most profoundly, he refused to claim a "Life Threat" to gain a Green Card in Australia. This option was available to him during the 1990s due to anti-terrorism bills against Sikhs, but he refused on principle.

This last act transforms a principled stand into an act of profound courage. To turn down guaranteed safety and stability in favor of an uncertain intellectual quest is a powerful testament to living a life guided by an unwavering internal compass.

The Grind Behind the Glory: Excelling as a Full-Time Student and Nightly Cleaner

While pursuing his studies at the University of Adelaide, his life was a masterclass in discipline. His experience highlights an incredible work ethic and proves that the most formative lessons often happen far from the lecture hall.

His daily reality was grueling:

• A full-time academic schedule, carrying a heavy 24-credit study load.
• A permanent job as a cleaner in a 30-story bank building, working every weekday from 6 PM to 9 PM.

His dedication to his work was so exceptional that he was selected as the "Best Worker of the Year 1990." Yet, in a move that perfectly captures his character, he walked away from the honor and its accompanying $1000 award. He simply left for India before the ceremony, forgoing a significant cash prize. For a student working to pay tuition, this wasn't an oversight; it was a clear statement that his focus was on a mission far larger than any single job or monetary reward.

When Your Best Isn't Enough: A Hard Lesson in Systemic Barriers

Sometimes, even exceptional effort and undeniable merit are not enough to overcome systemic obstacles. He learned this firsthand when he applied for a Bachelor of Education (B.Ed.) program in India. Despite being on the merit list with an impressive score of 120.5, he was denied admission while others with far lower scores were accepted.

I applied in the General Category, and to my great astonishment, I noticed that students with lot fewer grades say 45-60 were able to get admission, and I could not get even at 120.5 Scores.

This was the same frustrating pattern he’d faced with his academic credits—a system that failed to recognize his qualifications. But instead of seeing it as a definitive failure, he treated it as a roadblock requiring a detour. His resilient problem-solving kicked in. He found an alternative route, completing his B.Sc. and then pursuing Education as an additional subject, which required two years of practical teaching in a recognized high school. He didn't just get a degree; he ingeniously fulfilled the requirements through an unconventional channel, proving that when a system fails you, the answer is not to give up, but to build your own path around it.

If the System Doesn't Fit, Build Your Own: The Genesis of 'Philselfology'

The organizing principle behind this entire unconventional life is a single, powerful idea: the “Hypothesis of Philselfology.” He defines this concept as a blend of Philosophy, Self, and Ology (the science of). This intellectual framework was the reason for the academic restarts, the motivation for turning down green cards, and the foundation for a life’s work that includes over 20 published books.

This singular focus fueled decades of dedicated research, integrating every disparate experience into a coherent whole. The ambition of this project was vast, extending to a proposal to award an honorary doctorate in Philselfology to a former US President. This was not a flight of fancy, but a considered action with a clear justification: the degree was for Barack Obama's "Creative Works in Literature with his Published Books and Contributions in Other Fields." The gesture was taken seriously enough that the person who wrote the letter on his behalf was invited to the White House.

“We consider Dr. Barack Obama to be one of the best candidates and virtually (and thus also honorarily) offer him these degrees and thus address him as Dr. Barack Obama.”

This demonstrates how a personal, self-developed idea, when pursued with relentless dedication, can become the central pillar of a meaningful life. It weaves together the threads of cleaning floors in Adelaide, navigating bureaucracy in India, and publishing research into a single, cohesive tapestry of purpose.

What is the True Measure of a Life?

This extraordinary journey is a powerful testament to resilience, the pursuit of purpose, and the courage to forge an unconventional path. It teaches us that success cannot always be measured by a linear progression of degrees or a list of job titles. Instead, a truly meaningful life can be defined by intellectual curiosity, unwavering persistence in the face of obstacles, and an unshakeable commitment to a personal vision. It reminds us that the most valuable achievements are often the ones that cannot be easily listed on a resume.

In a world that prizes linear paths and clear outcomes, how do we make space for the winding, unconventional journeys that often lead to the most profound discoveries?

40 ਸਾਲ ਦਾ ਸਫ਼ਰ, 3 ਵਾਰ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ, ਪਰ 0 ਡਿਗਰੀ: ਇੱਕ ਅਸਾਧਾਰਣ ਵਿਦਿਅਕ ਯਾਤਰਾ ਤੋਂ 4 ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸਬਕ

1.0 ਜਾਣ-ਪਛਾਣ: ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੇ ਅਣਕਹੇ ਰਾਹ

ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਸਫ਼ਲਤਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਵਜੋਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ: ਸਕੂਲ, ਕਾਲਜ, ਡਿਗਰੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਨੌਕਰੀ। ਪਰ ਉਦੋਂ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸਫ਼ਰ ਇਸ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਭਟਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ? ਜਦੋਂ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਰਵਾਇਤੀ ਮਾਨਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਕਾਗਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਦਰਜ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਿਰਫ਼ ਤਜਰਬੇ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ?

ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਅਸਾਧਾਰਣ 40-ਸਾਲਾ ਵਿਦਿਅਕ ਸਫ਼ਰ ਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡ ਠੁਕਰਾਏ ਗਏ, ਮੈਰਿਟ ਲਿਸਟਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਸਫਲਤਾ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਹੀ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲ ਗਿਆਨ ਸਿਰਫ਼ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦਾ ਮੁਹਤਾਜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਲਗਨ, ਸਿਦਕ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਜਨੂੰਨ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਆਓ, ਇਸ ਅਨੋਖੀ ਯਾਤਰਾ ਤੋਂ ਮਿਲੇ ਚਾਰ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸਬਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝੀਏ।

2.0 ਸਬਕ 1: ਦੋ ਵਾਰ 12ਵੀਂ, ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ - ਫਿਰ ਵੀ ਕੋਈ ਡਿਗਰੀ ਨਹੀਂ

ਕਿਸੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅਜੀਬ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਦੇ ਫੇਲ੍ਹ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਡਿਗਰੀ ਨਾ ਮਿਲੇ? ਇਸ ਸਫ਼ਰ ਦੇ ਨਾਇਕ ਨੇ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸਾਲ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ: 1988-89 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, 1990-91 ਵਿੱਚ ਐਡੀਲੇਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ (ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ) ਵਿੱਚ, ਅਤੇ 1991-92 ਵਿੱਚ ਖਾਲਸਾ ਕਾਲਜ (ਪਟਿਆਲਾ) ਵਿੱਚ। ਇੰਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਉਸਨੇ 10+2 (12ਵੀਂ ਜਮਾਤ) ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੀ ਦੋ ਵਾਰ ਪਾਸ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ।

ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਬੇਮਿਸਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਰਸਮੀ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਜਾਂ ਡਿਗਰੀ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਹ ਇਸਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸੀ ਕਿ ਕਈ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ। ਇਸਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਬੋਝ ਕਲਪਨਾ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਾਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਪਰ ਕਾਗਜ਼ 'ਤੇ ਦਰਜ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਇਹ ਸਬਕ ਸਿਰਫ਼ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਸਖ਼ਤੀ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਬਾਹਰੀ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕਤਾ ਤੋਂ ਪਰੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਮਾਪਦੰਡ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਬਾਰੇ ਵੀ ਹੈ।

ਇਸ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਮਾਨਤਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਜਦੋਂ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਅਤੇ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਦੀਆਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਅਤੇ ਟੈਸਟਿੰਗ ਏਜੰਸੀਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਫਸਟ ਜਾਂ ਹਾਈ ਸੈਕਿੰਡ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਪਾਸ ਕਰਨ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਰਜਿਸਟਰਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬੀ.ਐੱਸ.ਸੀ. ਫਿਲਾਸਫੀ (ਆਨਰਜ਼) ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ, ਪਰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਲਈ ਕੋਈ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਜਾਂ ਡਿਗਰੀ ਜਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੁਰਲੱਭ ਸਨ।

3.0 ਸਬਕ 2: ਸਿਟੀਜ਼ਨਸ਼ਿਪ ਦੇ ਮੌਕੇ ਠੁਕਰਾ ਕੇ ਖੋਜ ਦਾ ਰਾਹ ਚੁਣਿਆ

ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਰਦੇ ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਭਵਿੱਖ ਪਿਆ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਤੁਹਾਡਾ ਅਧੂਰਾ ਜਨੂੰਨ ਹੋਵੇ? ਇਹ ਕੋਈ ਆਸਾਨ ਫੈਸਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਨਾਇਕ ਲਈ, ਜਵਾਬ ਬਿਲਕੁਲ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੀ। ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਥਿਰ ਜੀਵਨ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਕਈ ਸੁਨਹਿਰੀ ਮੌਕਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਨਿੱਜੀ ਖੋਜ ਕਾਰਜ "ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ" (Philselfology) ਲਈ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ।

ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਠੁਕਰਾਏ ਗਏ ਕੁਝ ਵੱਡੇ ਮੌਕੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਨ:

• ਚਰਚ ਆਫ਼ ਸਾਇੰਟੋਲੋਜੀ ਵੱਲੋਂ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼, ਜਿਸ ਨਾਲ ਵਰਕ ਪਰਮਿਟ, ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦਾ ਰਾਹ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਸੀ।
• 1994-95 ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਸ ਬਰੁਕਸ ਵੱਲੋਂ ਟਿਊਟਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤਨਖਾਹ, ਰਿਹਾਇਸ਼ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਹੂਲਤਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।
• ਗ੍ਰੀਨ ਕਾਰਡ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਮੌਕਾ, ਜਦੋਂ 90 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ-ਵਿਰੋਧੀ ਬਿੱਲਾਂ ਕਾਰਨ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਦਾ ਖਤਰਾ ਦੱਸ ਕੇ ਤੁਰੰਤ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਲੈ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਲਿਖਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਸਾਫ਼ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਇਹ ਫੈਸਲੇ ਆਮ ਸਮਝ ਤੋਂ ਪਰੇ ਲੱਗ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਡੂੰਘਾ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੀ ਬੌਧਿਕ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਅਤੇ ਸੱਚੇ ਜਨੂੰਨ ਨੂੰ ਸਹੂਲਤ ਅਤੇ ਪਦਾਰਥਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਰੱਖਣਾ ਕਿੰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਇਹ ਚੋਣ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਬਾਹਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਮਕਸਦ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹੈ।

4.0 ਸਬਕ 3: ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਹਰਾ ਸਕਦੀ

ਕਈ ਵਾਰ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਕਾਬਲੀਅਤ ਵੀ ਇੱਕ ਖਰਾਬ ਸਿਸਟਮ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੇਅਸਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਐਡੀਲੇਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ 24-ਕ੍ਰੈਡਿਟ ਦੇ ਫੁੱਲ-ਟਾਈਮ ਸਟੱਡੀ ਲੋਡ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦੇ ਹੋਏ, ਇਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਇੱਕ 30-ਮੰਜ਼ਿਲਾ ਬੈਂਕ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਲੀਨਰ ਵਜੋਂ ਇੱਕ ਪੱਕੀ ਪਾਰਟ-ਟਾਈਮ ਨੌਕਰੀ ਵੀ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਕੰਮ ਸੋਮਵਾਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ, ਸ਼ਾਮ 6 ਵਜੇ ਤੋਂ 9 ਵਜੇ ਤੱਕ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਮਿਹਨਤ ਇੰਨੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ "ਸਾਲ 1990 ਦਾ ਸਰਵੋਤਮ ਕਰਮਚਾਰੀ" ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ, ਪਰ ਉਸਨੂੰ $1000 ਦਾ ਇਨਾਮ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡਣੀ ਪਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਸੀ।

ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਇੱਕ ਕੌੜੀ ਸੱਚਾਈ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਬੀ.ਐੱਡ. ਦੇ ਦਾਖਲਾ ਟੈਸਟ ਵਿੱਚ 120.5 ਅੰਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮੈਰਿਟ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਸਨੂੰ ਦਾਖਲਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਹੋਰ ਵੀ ਦੁਖਦਾਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਅੰਕਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦਾਖਲਾ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਤਜਰਬਾ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਸਿਸਟਮ ਤੁਹਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਿਕਲਪਕ ਰਸਤੇ ਲੱਭਣੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ—ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲੇਖਕ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਧੂ ਵਿਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਕੀਤਾ।

ਮੈਂ ਜਨਰਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿੱਚ ਅਪਲਾਈ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ ਕਿ 45-60 ਵਰਗੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਅੰਕਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦਾਖਲਾ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ 120.5 ਅੰਕ ਲੈ ਕੇ ਵੀ ਦਾਖਲਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ।

5.0 ਸਬਕ 4: ਗਿਆਨ ਦੀ ਕੋਈ ਹੱਦ ਨਹੀਂ - ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਲਈ ਵੀ ਡਾਕਟਰੇਟ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼

ਇਸ ਸਫ਼ਰ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਦਿਲਚਸਪ ਸਬਕ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਸਥਾਪਤ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸਿਸਟਮ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹੋ। "ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ" ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਡਿਗਰੀਆਂ ਸਿਰਫ਼ ਕਲਾਸਰੂਮ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ 'ਤੇ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੇ ਕੰਮ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਯੋਗਦਾਨ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਵੀ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ।

ਇਹ ਨਵਾਂ ਪੈਰਾਡਾਈਮ ਇੰਨਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸੀ ਕਿ ਇਸਨੇ ਇੱਕ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਯੋਜਨਾ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ: ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਰਾਕ ਓਬਾਮਾ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਤਮਕ ਲਿਖਤਾਂ ਅਤੇ ਯੋਗਦਾਨਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਫਿਲਸੈਲਫੋਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਆਨਰੇਰੀ ਪੀਐਚ.ਡੀ. ਅਤੇ ਡਾਕਟਰੇਟ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਦੇਣ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਵ੍ਹਾਈਟ ਹਾਊਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀ, ਸਟੀਵਨ ਫੈਰਲ, ਨੂੰ ਇਹ ਪੁਰਸਕਾਰ ਭੇਂਟ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਟੀਮ ਨੇ ਇੱਛਾ ਜ਼ਾਹਰ ਕੀਤੀ ਕਿ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਓਬਾਮਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ "ਇੱਕ ਆਮ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਖੋਜਕਰਤਾ ਵਜੋਂ" ਆ ਕੇ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤਾਂ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਮਿਲੇ। ਇਹ ਘਟਨਾ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਤੀ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਬਿਆਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।

6.0 ਸਿੱਟਾ: ਅਸਲ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕੀ ਹੈ?

ਇਹ 40 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸੱਚ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ: ਸਿੱਖਣ ਦਾ ਜੀਵਨ ਕੰਧ 'ਤੇ ਟੰਗੇ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਮਾਪਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਲਗਨ, ਇਮਾਨਦਾਰੀ, ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਨਿਰੰਤਰ ਖੋਜ ਦੁਆਰਾ ਮਾਪਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਸਾਬਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰਸਮੀ ਮਾਨਤਾ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੇ ਜਨੂੰਨ ਅਤੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਗਿਆਨ ਦਾ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਭੰਡਾਰ ਬਣਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਡਿਗਰੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੀਮਤੀ ਹੈ।

ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ: ਕੀ ਸਫਲਤਾ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੈ, ਜਾਂ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਵਿੱਚ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ ਬੁੱਧੀ ਹੈ?

Thanks for your precious time!